Verschillende familieleden stellen voor om één of meerdere kinderen uit het gezin op te nemen in hun eigen gezin. Sindsdien woont Hawa bij haar oom en zijn vrouw in Nyandehun. Hoewel ze vanaf dat moment meer te eten had, was er nog wel een andere uitdaging: de mogelijkheid om naar school te gaan. ‘Mijn oom kon het schoolgeld niet betalen, maar na ongeveer een jaar kreeg ik de kans om via EFSL mee te doen aan het sponsorprogramma van Woord en Daad. Toen ik dat hoorde, dacht ik dat ik droomde. Ik ben heel blij dat ik nu naar de basisschool in het dorp Mowagor kan.’
Vroeg opstaan en naar school
De dagen van Hawa zijn goed gevuld. Ze vertelt: ‘Elke ochtend word ik om 6.00 uur wakker. Samen met mijn zus veeg ik de vloer van ons huis en daarna halen we water bij een waterpomp 25 minuten verderop. Terug bij ons huis was ik mijzelf en maak ik me klaar voor school. Er zijn meer kinderen uit ons dorp die naar school gaan, dus we lopen samen naar de school in Mowagor. Dit is opnieuw 30 minuten lopen.’
Het sponsorprogramma zorgt er ook voor dat kinderen zoals Hawa de benodigde schoolmaterialen hebben. ‘Ik heb boeken, pennen, een wiskundeset en een schooltas en uniform ontvangen. Ook werden er muskietennetten en dekens uitgedeeld voor de gezinnen. Als ik ziek word, krijg ik medische zorg.’
Mr. Christopher Samu is de favoriete leraar van Hawa. ‘Hij geeft goed les en zoekt veel interactie met ons. Hij is aardig en moedigt ons aan om goed ons best te doen op school.’
Mee naar het land
Als de school is afgelopen lopen Hawa en haar dorpsgenoten weer 30 minuten naar huis. ‘Thuis trek ik snel mijn uniform uit, want ik ga met mijn oom mee om te werken op het land. Als we ‘s avonds weer thuis komen koken en eten we. Eigenlijk moet ik dan nog huiswerk maken, maar ik ben vaak erg moe na zo’n lange dag. Nadat ik het belangrijkste huiswerk heb gemaakt, ga ik naar bed.’
‘Ik wil er zijn voor mensen die ik niet ken’
Hawa is van plan om goed haar best te doen op school. ‘Later wil ik verpleegster worden, want dan kan ik mensen helpen die zorg nodig hebben. Ik wil er zijn voor mensen die ik niet ken, net zoals dat mijn sponsor er nu voor mij is. Mijn sponsor kent mij niet, behalve dan de foto die ze van mij hebben. Het is bijzonder dat ze mij willen steunen, daarvoor wil ik ze bedanken. Ik bid dat God alle sponsors over de hele wereld zegent!’
