Het gezin bestaat uit negen personen: vader Antonio, moeder Ayari, hun zes kinderen en een kleindochter. Ze komen oorspronkelijk uit Venezuela, een land dat geteisterd wordt door geweld, voedseltekort en weinig baankansen. Moeder Ayari: ‘Ik werkte in Venezuela als schoonmaakster in huizen en winkels. Het geld dat ik verdiende, was door de hoge inflatie net genoeg om één keer per dag van te eten. Zeven jaar geleden besloten we daarom naar Colombia te migreren.’
‘Met dit geld lukt het om iets te eten mee te nemen’
Het gezin verblijft sindsdien in Riohacha, de hoofdstad van La Guajira. In deze stad wonen naar schatting 48.900 Venezolanen. ‘Mijn man en ik werken als afvalraper. Antonio vertrekt ’s ochtends terwijl ik voor de kinderen zorg totdat ze naar school gaan. ‘s Middags loop ik door alle straten tot ik bij het winkelcentrum van de stad kom. Soms is ons werk moeilijk, zeker als het veel regent. De kartonnen en tassen zijn dan nat, waardoor we ze niet kunnen verkopen. Met dit werk verdienen we ongeveer 7.000 peso per dag (€ 1,52). We danken God, want met dit geld lukt het om iets te eten voor thuis mee te nemen.’
Grootste uitdaging
‘Onze grootste uitdaging is een fatsoenlijke plek om te wonen. Op dit moment staat ons huis onder water door de constante regenval. Alle spullen staan op de grond en zijn nat. Ook onze bedden zijn beschadigd. Als het regent, valt de elektriciteit uit en kunnen we niet koken op ons fornuis. Ik ben dankbaar dat we bij onze buren mogen wonen terwijl we ons huis opknappen.’ De familie is vastberaden om in Riohacha te blijven. ‘Het ligt het dichtst bij ons land van herkomst.’
'Antonely gaat nu met plezier naar school en is gehoorzamer.’
Extra ondersteuning op school
Het onderwijs in Colombia is gratis en daar maakt het gezin graag gebruik van. Maar de kwaliteit van het onderwijs is niet goed. ‘Antonely, onze jongste dochter van 8, vindt school lastig. Toen ik van de juf hoorde dat Antonely soms zomaar de klas uitloopt, niet goed oplet en de lesstof niet kan onthouden, begon ik me zorgen te maken. We hebben geen geld om een studiebegeleider of pedagoog in te huren.’ Lange tijd weet Ayari zich geen raad. Tot op een dag onze partnerorganisatie Conviventia op het pad van de familie Saavedra González komt.
Sindsdien krijgt Antonely extra ondersteuning via het sponsorprogramma, onder andere van maatschappelijk werker Fanny. ‘Tijdens een medische controle kwamen we erachter dat Antonely minder goed ziet, wat zorgde voor concentratieproblemen. Sinds ze voorin de klas zit, zie ik veel vooruitgang,’ vertelt Ayari. ‘Antonely gaat nu met plezier naar school en is gehoorzamer. Ook begint ze te lezen en te schrijven.’
‘Ik hoop mijn kinderen vooruit te helpen’
Dankzij het sponsorprogramma hebben ook Ayari en haar man Antonio veel geleerd. ‘Vroeger had ik weinig geduld. Nu weet ik hoe ik onze dochter kan helpen bij haar huiswerk,’ aldus Ayari. ‘We zingen bijvoorbeeld samen zodat Antonely de letters en klinkers leert. Er is vrede en liefde in huis, we delen ervaringen en spelen met elkaar. We gaan ook samen naar de kerk; we bidden en denken na over het Woord van God. Ik hoop mijn kinderen vooruit te helpen. Ik bid tot God dat ze kunnen studeren en dat Hij ons de middelen geeft, zodat het ze aan niets ontbreekt.’
‘Ik ben dankbaar dat we bij onze buren mogen wonen terwijl we ons huis opknappen.’
