Het is een zomerse dag. In de achtertuin van Roliens appartement staat een grote schaal met fruit klaar. Kat Tiara ligt heerlijk in het zonnetje. Onder het genot van een kop thee steken de vriendinnen van wal.
Stilzitten
Rolien vertelt: ‘Ik woon hier sinds 2022. Ik zit op zwemmen en ik rijd paard. Ik ben dol op dieren! Verder ben ik heel actief in de kerk.’ Ook Gwendolin is graag bezig: ‘Ik werk fulltime als heftruckchauffeur in een sociale werkplaats en geef leiding aan de logistieke afdeling. Dat is heel leuk. Mijn hobby’s zijn geocachen en ook voor dieren zorgen, net als Rolien.’ Lachend: ‘Stilzitten is niet onze specialiteit.’
Samen sponsoren
De vriendinnen hebben een warm hart voor kindsponsoring. Dit enthousiasme ontstond door heftige ervaringen in hun jeugd. Gwendolin: ‘Ik kom uit de jeugdzorg. Dat heeft mij als kind heel erg getekend. Ook ben ik mijn jongere zusje verloren.’ Het zette Gwendolin aan het denken. ‘Deze gebeurtenissen hebben gemaakt dat ik met de financiën die ik overhoud graag een ander kind een betere basis wil bieden dan ik vroeger had.’
Rolien kwam op de middelbare school voor het eerst in aanraking met kindsponsoring. ‘Toen ik een jaar of veertien was, hield een jongen uit mijn klas een spreekbeurt over kindsponsoring. Vanaf dat moment wist ik dat ik dat ook wilde. Toen Gwendolin begon met sponsoren, nodigde ze me uit om het samen te doen.
‘Haar moeder is chronisch ziek, net als wij’
Rolien: ‘Eerst sponsorden we Hannah, een meisje van vier. Ze woont op de Filipijnen.’ Toen Hannah verhuisde, stopte de sponsoring. Rolien en Gwendolin gingen verder met het sponsoren van een jongen. ‘Na een paar maanden hebben we gevraagd of we weer een meisje konden steunen. Sinds augustus 2022 sponsoren we Britany uit Guatemala. Haar moeder is chronisch ziek, net als wij. We weten wat het is om niet altijd zorg en begrip van buitenaf te krijgen. Die steun willen wij wel graag aan Britany bieden. We willen iemand sponsoren die het het allerhardste nodig heeft,’ aldus Rolien.
Taakverdeling
De taakverdeling is duidelijk: de bijdrage betalen ze samen, maar Rolien stuurt de brieven. Een vriend helpt met het vertalen van de post. Rolien: ‘Ik ben niet zo’n ster in Engels schrijven. In het begin probeerden we iedere maand een brief te sturen, maar we kwamen erachter dat ons dat niet lukt. Tegenwoordig schrijven we eens in de drie maanden en dat gaat prima.
‘We zijn eerlijk, maar vertellen niet alles’
We schrijven over ons dagelijks leven. We vertellen hoe het met ons gaat en vragen hoe het met Britany gaat. In de volgende brief ga ik ook over dit interview vertellen. We zijn eerlijk, maar vertellen niet alles. Britany is nog jong en heeft zelf ook genoeg op haar bordje.’
Gwendolin: ‘We merken dat ze de brieven leest. Ze probeert ook op haar manier onze brieven te beantwoorden.’ Rolien: ‘We hebben pas een tekening gekregen van wat ze op school aan het doen was. Dus ja, we krijgen niet echt geschreven brieven terug, meestal alleen kleine stukjes tekst. Ze is wel heel creatief.
‘Door er op afstand voor haar te zijn, kunnen we een verschil maken’
Onlangs kwam er een minder leuk bericht uit Guatemala. Gwendolin: ‘De moeder van Britany lag in het ziekenhuis met nierfalen. Britany woonde tijdelijk bij haar tante en had moeite op school. Wat ik dan vooral doe, is bidden. Dat is heel belangrijk in zo’n situatie. Daarnaast hebben we ook een extra gift overgemaakt voor de medische kosten. Sponsoring leert me dankbaar te zijn voor de kleine dingen in mijn eigen leven.
Rolien: ‘We wonen natuurlijk hier in Nederland, niet daar. Maar wij kennen ook de grieven van het leven. Ik ben heel dankbaar dat we het geloof hebben. We schrijven in de brief ook altijd ‘Gods zegen’ en ‘we bidden voor je’. Gwendolin vult aan: ‘Door er op afstand voor haar te zijn, kunnen we een verschil maken.
Kansen
Rolien: ‘Door het sponsorprogramma krijgt Britany kansen die ze anders niet zou hebben gekregen. Sponsoren hoeft niet altijd in je eentje of als gezin. Het kan ook als vriendinnen, als collega’s of als kerk. Bij ons in de kerk sponsorden we vroeger met het kinderwerk een kind. Hier werd dan af een toe een collecte voor gehouden.’ Gwendolin vult aan: ‘Ik heb begeleid gewoond bij een christelijke stichting en daar steunden we als woongroep ook een kind. Als je een beetje financiën en een beetje tijd overhebt, is een kind aan de andere kant van de wereld steunen heel waardevol. Wie weet wat het kind later weer kan bereiken!’
Gwendolin: ‘Ja, het is verdrietig dat ouders hun kind niet alle kansen kunnen bieden, maar ze zijn dankbaar dat dit door steun van buitenaf wel mogelijk is.’ Rolien: ‘Maar uiteindelijk doen ze het zelf. Als Britany op de bank zou blijven zitten de hele dag, dan kunnen wij haar wel sponsoren, maar dan gebeurt er niks. Ook bij haar moeder stonden er uiteindelijk artsen omheen. De eer is niet aan ons, absoluut niet.’
‘Toen ik een jaar of veertien was, hield een jongen uit mijn klas een spreekbeurt over kindsponsoring. Vanaf dat moment wist ik dat ik dat ook wilde.'
