Het is dinsdagmiddag als we bij de familie Ippel aanbellen. Vader Willem doet open, met om hem heen de kinderen. Moeder Natascha komt net aanrijden vanuit haar werk. Voorzien van een kop thee nemen we plek in de woonkamer.
Envelop op zolder
‘Ik vond op zolder een envelop met geld uit de spaarpot van Lauren. Ik was tot tranen geroerd door wat er op de envelop stond,’ vertelt moeder Natascha. ‘Er stond: ‘Voor in Afrika. De postbode mag zelf weten waar hij het gaat brengen.’ Het was de directe aanleiding om te gaan sponsoren. Natascha: ‘We proberen onze kinderen bij te brengen dat wat wij hier hebben niet vanzelfsprekend is. Daarom vinden we omzien naar onze naasten en delen wat we hebben belangrijk. Maar eigenlijk kwam het heel vaak niet verder dan de collecte in de kerk en het zendingspotje op school. Toen ik dat briefje van Lauren vond, dacht ik: ‘Dit is het moment om het concreter te maken.’
Biruk uit Ethiopië
Natascha en Willem besluiten via de website van Woord en Daad een informatiepakket aan te vragen. ‘Ik had eigenlijk al besloten dat ik wilde sponsoren, maar ik wilde toch eerst inlezen en de kinderen erbij betrekken,’ aldus Natascha. In het pakket zat de foto van Biruk uit Ethiopië. ‘Lauren vond het leuk dat hij ongeveer haar leeftijd is.’ Het gezin besluit Biruk te sponsoren en ontvangt daarom een mooi welkomstpakket. ‘Het ganzenbordspel hebben we een aantal keer gespeeld.’ Vader Willem: ‘We kregen ook uitgebreide achtergrondinformatie over Biruk. Natascha vult aan: ‘Hij woont alleen met zijn moeder. Ze hebben geen elektra en stromend water.’
Gespreksopener
De foto van Biruk staat sinds de start van de sponsoring in de keuken, naast het gedicht dat ook in het welkomstpakket zat. ‘We hebben de foto bewust op een zichtbare plek neergezet,’ vertelt Natascha. ‘Dat maakt het wat ‘echter’ en zorgt ervoor dat we Biruk wat makkelijker in ons dagelijks leven verweven. Ook is het een aanleiding om er iets over te delen naar andere mensen toe. Mensen vragen bijvoorbeeld ‘wie is dat?’ en ‘wat doen jullie voor hem?’.’ Ook op het werk van Natascha is zij open over de sponsoring van Biruk. ‘Ik vind het mooi om het er met niet-christelijke mensen over te hebben. Soms vragen collega’s hoe ik zeker weet dat het geld goed terecht komt. Ik vertel dan over de terugkoppeling die we krijgen van Biruk. Het is heel transparant.’ Willem: ‘Het verbaast me soms als ik met vrienden spreek; er blijken er dan meer te sponsoren.’
Tekening van een jachthuis
Voor het eerste contactmoment met Biruk is het gezin samen achter de computer gekropen. ‘We stuurden het kennismakingsformulier met een foto van ons gezin,’ vertelt Natascha. Onlangs heeft Lauren een tekening van een huis naar Biruk gestuurd. ‘Lauren zit nu in groep 4. Ze knutselt graag en schrijven vindt ze ook interessant. Biruk reageerde met een eigen tekening van een jachthuis. Dat kennen onze kinderen niet, maar daar heb je dan leuke gesprekjes over met elkaar. Biruk schreef ook: ‘Leuk om te zien hoe uw dochter kleurt.’ Dat contact vind ik heel leuk.’
Artikel volgt onder afbeeldingen.
‘Ik wil het niet forceren’
Natascha krijgt de post binnen via haar mail. Een geschikt moment vinden om de post met het gezin te delen, kan nog best een uitdaging zijn. Natascha: ‘Ik laat de post ’s avonds na het eten of uit school aan de kinderen zien via mijn telefoon. Ik lees het dan voor en maak een vrije vertaling van het Engels naar het Nederlands. Maar, ik wil het niet forceren.’ Willem: ‘Het idee kwam natuurlijk bij Lauren vandaan, daarom willen we haar erbij betrekken. De tweeling is eigenlijk nog iets te jong.’
Niet vanzelfsprekend
Toch zet de sponsoring het gezin stil bij de ogenschijnlijk vanzelfsprekende dingen in het leven. Natascha: ‘De tweeling wordt volgend jaar vier. Het is heel normaal dat zij naar school gaan in januari. Maar dat is voor veel kinderen niet vanzelfsprekend. Door een simpele tekening besef je hoe mooi het is dat je een bijdrage kunt leveren zodat een kind kan opgroeien met onderwijs.’ Willem vult aan: ‘Het maakt me nederig. De aardse dingen die we van God krijgen, daar willen we God voor danken.’
Samen jarig
Natascha: ‘We hebben voor Biruks verjaardag een gift gegeven en een brief geschreven. Dat komt dan dichtbij, want Lauren is ook in september jarig. We denken al na over een kinderfeestje en we zoeken inspiratie voor een traktatie. Ik vind het mooi dat we Biruk door een kleine financiële bijdrage óók een leuke verjaardag kunnen bezorgen.’
‘Uiteindelijk hopen we dat hij God leert kennen’
Het feit dat Biruk christelijk onderwijs krijgt, betekent veel voor Natascha en Willem.
Natascha: ‘Het lezen uit de Bijbel en over God vertellen aan de kinderen, dat is het belangrijkste in ons leven. Ik zou het raar vinden als ik naar een kind zou schrijven en ik zou dat niet kunnen benoemen. Ik zoek bewust de Engelse tekst op van een Bijbelvers dat we Biruk mee willen geven. Willem: ‘Uiteindelijk hopen we dat hij God leert kennen. Het geld is dan ook voor hem van onderschikt belang.’
